Ohohw

Vrijdagmorgen heb ik onder andere enkele rode vlekjes laten weghalen aan mijn benen. Ik heb last van ontstoken bloedvaten (vasculitis) en het is beter om dan ook de oorzaak van die ontstekingen te vinden. Misschien valt er ook effectief iets aan te verhelpen. Resultaat: twee draadjes in m’n been. En ik moet het toegeven (ook al vertel ik dit niet graag), maar ik ben wat onwel geworden. Ik kreeg het warm en moest gaan liggen net na de ingreep. Het is bizar dat ik van zo’n kleine ingreep even plat moet gaan liggen.

Met onze start-to-run beginnen we volgende week aan onze laatste week met Evy. Daarna is het de bedoeling dat we gewoon de conditie onderhouden en op termijn gaan we misschien trainen voor de 10km. Wordt dus ongetwijfeld vervolgd.

En dan nog een nieuwtje: sinds vorige week letten we ook wat op ons eten. Geen overtollig kalorie gebruik met andere woorden. Vrijdag ben ik bij de dokter nog eens gewogen en ik heb mezelf beloofd dat ik me op 16 september pas opnieuw zal wegen. Ik vraag me af met welk resultaat.

Geniet van de zomer!

Advertenties

Zomervakantie

Slovenië ligt al terug een week achter me en ik ben ondertussen terug een auto pendelaar. Ik vermijd bewust het woord ‘file’, want toegegeven: die is er niet (meer). Het is immers vakantie en het is oh zo zalig. Als ik normaal om 7u zou vertrekken, dan doe ik er zeker 2 uur over om tot in Leuven te raken. Sinds deze week, duurt een trip Gent-Leuven om 7u ’s morgens een klein uurtje. En ’s avonds vant zelfde! Het is een zaligheid.

Zou dit ook het gevolg zijn wanneer ze de noorder kant van de Brusselse ring met 4 rijvakken zouden uitbreiden? Ik heb namelijk gehoord dat er een haalbaarheidsstudie zou besteld zijn om de ring in beide richtingen met 2 rijbanen uit te breiden. Een goeie zaak? Ach ik weet het niet. Vlotter verkeer anderzijds, milieuhinder enerzijds. Dit is een te complexe materie om op een donderdagavond uitsluitsel over te geven.

En ja hoor; het is ook bouwverlof (daarom is het ook zo rustig op straat, denk ik). Dat betekent dat er niet meer verder gewerkt op de bouw.

Verder niet veel nieuws eigenlijk. Dus tot de volgende!
JK

Slovenië

Op zondag zijn we om 22u in zaventem gearriveerd en na een lange zoektocht hebben we toch nog een horeca zaak gevonden die op zondagavond open is. Brussels Airport, the heart of Europe? Amai, een nogal dode bedoening daar volgens mij. Maar geen nood, zonder problemen geraken Stijn en ik op het vliegtuig en stijgen we om 23u50 op. En rond 01h15 stonden we al terug op de grond in Ljubljana Airport. De gastvriendelijkheid van Slovenië lacht ons toe wanneer een politieman met z’n metraillette even uit z’n wachtpost komt gluren terwijl we in de rij staan voor identiteitscontrole.

Ljubljana airport is niet groot en de bagage rolt dus direct van de band en nog geen vijf minuten later staan we buiten. 40 euro armer en 20 minuten later (aan 160km/u) staan we vervolgens aan de dubbele glazen voordeur van Hotel Slon (Slon = olifant). Laat ik het hotel vanaf nu maar beschrijven als het olifant hotel want je kan er echt niet om heen: olifanten in alle maten en gewichten zijn her en der verspreid. Gelukkig zijn de hotelkamers daarvan gespaard gebleven. Onze kamers zijn klein, maar in orde. We hebben een breed bed, televisie, douche en een tafel + stoel.

Het olifant hotel is best wel in orde. Onze handdoeken worden dagelijks verversd en het ontbijt is best wel oké. Het enige ambetante aan Slovenië is dat ik totaal geen notie heb van de taal. De eerste dag heb ik hier met name een fles water gekocht en toen ik daarvan proefde bleek hen water met appelsmaak te zijn. Zoete brol feitelijk. En als we ’s middags gaan eten, dan is het altijd handig een vertaler bij de hand te hebben. Van op het vliegtuig wisten we al de woordjes sol (zout) en popel (peper), maar daar kom je niet ver mee.

Tussen al het werken, toch nog wat tijd gehad om de toerist uit te hangen. Getuige daarvan zijn de foto’s (die je vindt onder foto’s nvdr).

Het is ondertussen al woensdagavond en morgen vliegen we terug naar ons gezellig België. Dan kunnen we nog eens gaan kijken naar de bouw en valt het leven weer in normale plooi.

Sloveense groeten en tot een volgende.